U glavnom gradu Luandi, u svojoj hotelskoj sobi, legendarni trener, Gojko Zec, ubijen je 3. novembra 1995. godine. Ugušen je maramom. Istraga o ubistvu nije donela nikakve rezultate. Ni danas 28 godina kasnije ništa se ne zna ni o ubicama, niti o naručiocima ubistva legendarnog stručnjaka.
Gojko Zec je jedan od retkih trenera koji su imali tu čast da treniraju oba večita rivala. On je jedini trener koji je sa klupe predvodio tri najveća beogradska tima – Zvezdu, Partizan i OFK Beograd.
Gojko Zec je trenirao je asove kao što su bili Džajić, Ćurković, Santrač, Stepanović, Bjeković, Vukotić, Petković, Bogićević, Filipović, Savić, Pižon Petrović, Miročević, Mrkela…
Bio je šmeker starog kova. Bio je tipični Beograđanin, gospodin i džentlmen. Bio je plemenit, human, vredan i skroman čovek.
Gojko Zec se pridržavao maksime “U dobru se ponesi, u zlu se ne ponizi.
Kao motiv ubistva navodi se pljačka. Mnogi su uvereni da taj zločin nema veze sa pljačkom. U to vreme u Angoli je buktio građanski rat koji je trajao je više od 26 godina! U vreme kad je ubijen trener Gojko Zec u Angoli je ubijeno još 11 belaca u isto vreme. Rasna mržnja bila je prisutna na svakom koraku.
Gojko Zec je bio srpski fudbaler i fudbalski trener. Rođen je 15. septembra 1935. u Orahovici. U Jugoslaviji je bio trener OFK Beograda, Partizana, Borca iz Banjaluke, Vojvodine, Rijeke, Crvene zvezde i Spartaka. Član selektorske komisije reprezentacije Jugoslovije pored kojeg su bili Marko Valok i Stevan Vilotić.
Gojko je vodio i grčki Aris, Al Ahli (Ujedinjeni Arapski Emirati) i Atletik Petro (Angola).
